CYPHON

I.

CYPHON

catastae genus, qua rei vinciebantur aut torquebantur. Ita Aristoteles, Politic. l. 5. c. 6. Heracleae Eurytionem et Thebis Archiam, in adulterii poenam, δεθῆναι εν ἀγορᾷ εν τῷ κύφωνι, in foro cyphoni fuisse alligatos, scribit. Suidas quoque Legis cuiusdam fragmentum his verbis refert, Ε᾿ὰν δέ τις θρασυνόμενος τὰ ἐκ τȏυ νόμου παῤ οὐδὲν ποιήσηται, δεδέςθω εν κύφωνι πρὸς τῷ Α᾿ρχείῳ ἡμερῶν ἔικυσι ἐπιῤῥεόμενος μέλιτι γυμνὸς καὶ γάλακτι ἵνα ᾖ μελίτταις καὶ μυίαις δεῖπνον, Si quis vero per proterviam ea, quae Legis sunt, nibili fecerit, per viginti dies prope Archivum Cyphoni midus alligetur, melle et lacte perfusus, ut apibus et muscis fit pabulum. Unde in aristophanis Plut. Act. 2. Sc. 4. exclamat Blepsidemus, ut Πενίαν, i e. Paupertatem ad se accedentem abigat,

Ω᾿ τύμπανα καὶ κύφωνες, ουκ αρήξετε,,

ô tympana et cyphones non succurretis?

Et eandem Sc. seq. Chremylus amandat είς τὸν κύφωνα. Sic in Luciani Νεκυομαντείᾳ, inter Inferorum supplicia sunt ςτρέβλαι, καὶ κύφωνες καὶ τρόχοι, tormenta et cyphones et rotae. Defivitur porro Cyphon ab Aristophanis Scholiaste, Δεσμὸς ξύλινος, ὅν οἱ μὲν κλοιὸν ὀνομάζουσι, οὶ δὲ καλιὸν (Suidas scribit καλοιὸν) Diciturque eidem a verbo κύφειν, quod, qui in his vinculis erant, incurvari cogerentur, sicque duplici poenâ multarentur, dum et collum premebatur, neque illi se erigere ullô modô poterant. Alii ligna damnatorum cervicibus imposita, ne possent sursum aspicere, definiunt. Hesych. βασανιςτικὸν κολαςτήριον, ᾧ κατέτεινον τοὺς θανάτῳ κεκριμένους, lignum tortorium et poenale, quô morti addictos extendebant etc. Porro Κύφων non lignum solum tortorium, sed et teum hâc poenâ dignum significabat. Scholiastes ubi supra, Ε῎νθεν καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος κυφων, Unde vir scelestus vocatur Cyphon. Quô ipsô sensu videntur Seniores usurpâsse, Proverbior. c. 7. v. 22. de illo, qui adulterae lenociniis inescari se et irreriri sinit: Ω῝ςπερ δὲ βοῦς ἐπὶ σφαγὴν ἄγεται, καὶ ὥςπερ κύφων ἐπὶ δεσμοὺς. Ubi vulgo κύων: 1. e. canis legitur. Sed textus de cane nihil habet Gap desc: Hebrew enim non canis sed cippi aut compedis genus est, et significare hîc videtur κύφωνα: h. e. virum cippo aut catastâ dignum. Uti Diogenes de Dioxippo Olympionica dixit, eum ὑπὸ παιδίςκης ἐκτραχηλίζεςθαι α, puella obtorto collo trahi, apud Aelian. Var. l. 12. c. 58. Quod apte quadrat in eum, qui Cyphoni alligabatur etc. Vide Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 56.

II.

CYPHON

volunt esse nomen pauperis, apud Aristoph. Pluto, Act. 2. sc. 5. Alii praecipitium interpretantur. Nic. Lloydius, vide infra.